جناب دوست

به علیرضای خوبم:

هستم و هستی

با هر چه بود و نبود

در فاصله ی کوچه های فصل

در ترنم زیباترین ترانه ی دوستی

و پناه یک دیوار.

کنار یک سفره ی صمیمی:

تکه نان ی،

جرعه آب ی.

با یک پُر ـ کاسه از محبت و مهر

با صدای خوب خنده هامان...

هستم.

هستی؟